Szkoła Podstawowa w Ostrężnicy liczy sobie ponad 100 lat. W 2008 roku obchodziła swoje 100-letnie urodziny. Jej początki sięgają czasów jeszcze sprzed I wojny światowej. Za datę jej powstania uważa się rok 1908. Jak podaje kronika szkoły, w czasopiśmie ”Prawo ludu” ukazał się artykuł mieszkańca wsi Ostrężnicy Melchiora Pałki, w którym autor domagał się utworzenia szkoły we własnej wsi, aby dzieci nie musiały uczyć się w szkole w Nowej Górze. Ówczesne władze powiatowe przychyliły się do powyższego żądania i szkołę założyły.
W miejscu gdzie dzisiaj stoi budynek szkoły, na początku XX stulecia znajdowała się karczma hrabiów Potockich, która właśnie w 1908 roku wraz z placem została wykupiona i oddana do użytku szkolnego, jako szkoła jednoklasowa.
W roku 1911 wybudowano budynek murowany o jednej sali i trzech izbach mieszkalnych.
Przez kolejne lata szkoła była rozbudowywana – przybywało sal lekcyjnych, a nawet zaprojektowano mieszkanie dla nauczycieli. Wiele prac przy szkole wykonywali mieszkańcy wsi, pozyskiwano również darczyńców, którzy wspierali szkołę pomocą finansową.
Pierwszą nauczycielką pracującą w naszej szkole była Józefa Giergielowa, która pracowała od 1908 do 1928 roku. Przez następne dwa lata szkoła była prowadzona przez Stanisławę Szczepanikównę, późniejszą żonę Jana Łachuta, wieloletniego kierownika, a obecnie patrona szkoły.
W 1931 roku stopień organizacyjny szkoły został podniesiony do rangi szkoły I stopnia o dwóch nauczycielach.
Szkoła liczyła wówczas 140 uczniów. W tymże właśnie roku funkcję kierownika szkoły objął Jan Łachut i sprawował ją do roku 1970.
W czasie II wojny światowej budynek szkoły został zmieniony na niemiecki urząd celny, ponieważ przez zachodnią granicę wioski przebiegała granica pomiędzy Generalną Gubernią, a III Rzeszą.
Nauka odbywała się w prywatnym domu u pana Jana Malinowskiego, w sąsiedztwie szkoły.
18 stycznia 1945 roku wieś została wyzwolona spod okupacji niemieckiej, a w szkole został założony szpital wojskowy.
Normalna nauka rozpoczęła się 17 lutego 1945 roku, po powrocie kierownika Jana Łachuta z wysiedlenia do Psar. W prowadzeniu szkoły pomagała mu żona Stanisława i nauczycielka Maria Krupka.
Pierwsze lata powojenne w dziejach szkoły były czasem radości z odzyskania wolności, entuzjazmu, nadrabiania zaległości i braków z czasów wojny. Organizowano kursy z zakresu klasy ósmej, Święto Szkoły Wyzwolonej, Święto Matki, Dzień Książki, akademie, przedstawienia, loterie fantowe, zaś w okresie wakacji – półkolonie dla dzieci.
W 1950 roku ważnym wydarzeniem było zaprowadzenie światła elektrycznego w budynku szkoły.
W kolejnych latach systematycznie powiększała się liczba uczniów i nauczycieli w związku z czym w 1965 roku uchwalono konieczność rozbudowy szkoły. Mieszkańcy wsi zdeklarowali na ten cel dobrowolne składki , a Komitet Rozbudowy Szkoły podjął intensywne starania o uzyskanie odpowiednich zezwoleń i środków na to przedsięwzięcie. Rok 1966 jest rokiem wzmożonych prac przy rozbudowie szkoły.
Rok szkolny 1969/1970 uczniowie klas młodszych powitali już w pięknych, nowych salach lekcyjnych dobudowanego skrzydła szkoły.
Był to zarazem ostatni rok pracy długoletniego kierownika szkoły Jana Łachuta, który odszedł na zasłużona emeryturę.
Nowym kierownikiem szkoły została pani Stefania Nowotarska.Wraz z nią pracę podjęło siedmioro nauczycieli.
Liczba uczniów doszła wówczas do 174. Szkoła prowadziła osiem klas, posiadała sześć sal lekcyjnych, salę gimnastyczną oraz pracownie fizyczno – chemiczną. Prężnie działała w niej organizacja harcerska i Spółdzielnia Uczniowska. Na wiosnę tego roku rozpoczęto pracę przy porządkowaniu terenu przyszkolnego – ogrodzono obiekt, a plac przed szkołą wyłożono płytami betonowymi.
10 stycznia 1972 roku zmarł były kierownik szkoły Jan Łachut.
Przedstawiciele władz samorządowych i oświatowych, mieszkańcy wsi, koleżanki i koledzy zmarłego kierownika oraz mieszkańcy pobliskich miejscowości oddali ostatni hołd człowiekowi, który większą część swojego życia poświęcił tej szkole i miejscowości.
W l972 roku ważnym wydarzeniem dla szkoły był zakup pierwszego telewizora i magnetofonu, które stały się ogromna atrakcją dla uczniów.
W listopadzie 1983 roku funkcję dyrektora szkoły obejmuje pani mgr Józefa Chojnacka.
Swą działalność rozpoczęła od remontu kapitalnego szkoły, w ramach którego budynek został otynkowany na zewnątrz, w starej części uruchomiono toalety, przeprowadzono remont dachu na nowym skrzydle.
W roku szkolnym 1985/86 dyrektor szkoły Józefa Chojnacka rozpoczęła intensywne starania o założenie w szkole centralnego ogrzewania, które zostaje zakończone sukcesem w 1988roku. Równocześnie w tym samym czasie wymieniane jest ogrodzenie wokół szkoły.
Do tych prac pani Chojnacka aktywizuje rodziców. Stare skrzydła szkoły całkowicie zmieniło swój wygląd. Drewniane, smołowane podłogi zostały zastąpione estetycznymi wykładzinami, zniknęły kaflowe piece. Dzieci nie muszą wychodzić do ubikacji na zewnątrz szkoły.
Zrobiło się estetycznie, przytulnie i ciepło.
14 października 1992 roku odbyła się uroczystość nadania imienia szkole – patronem szkoły został jej długoletni kierownik Jan Łachut, który był nauczycielem i wychowawcą kilku pokoleń mieszkańców Ostrężnicy.
Uroczystość nadania imienia naszej szkole była niezwykle doniosłym i ważnym aktem pamięci i szacunku dla wspaniałego człowieka i nauczyciela.
Kolejne lata w życiu szkoły przebiegały pod znakiem powakacyjnych remontów, malowań, zakupów nowego sprzętu, modernizacji i udoskonaleń. W szkole pojawia się nowoczesny sprzęt techniczny: kserokopiarka, elektroniczna maszyna do pisania, sprzęt nagłaśniający, telefon.
W 1996 roku dyrektor szkoły Józefa Chojnacka realizuje następne swoje zamierzenie – podwórko szkolne zostaje wyłożone kostką, zaś mieszkanie służbowe zaadaptowano na bibliotekę szkolną oraz na pomieszczenie dla księgowości.
W roku 2000 szkoła wzbogaciła się o Internet i faks, co znacznie usprawniło przekazywanie informacji. Zostały również poczynione kroki, mające na celu zorganizowanie pracowni komputerowej, które w 2002 roku zaowocowały pełnym sukcesem. W szkole powstała pracownia komputerowa, wyposażona w sześć stanowisk komputerowych. Obecnie szkoła liczy 23 komputery- 20 w pracowni komputerowej i 3 dla potrzeb administracji.
W 2005 roku po 35 latach pracy nauczycielskiej i 22 latach dyrektorowania, na emeryturę odeszła pani Józefa Chojnacka.
Od 1 września 2005 roku dyrektorem szkoły jest pani mgr Małgorzata Cyran, nauczyciel kształcenia zintegrowanego z tejże szkoły.
Lecz historia szkoły to nie tylko zmiany gospodarcze, to przede wszystkim codzienna praca wychowawcza, dydaktyczna i opiekuńcza, integrowanie szkoły ze środowiskiem lokalnym, współpraca z innymi podmiotami, promowanie szkoły, uroczystości szkolne, konkursy.
Słowem, to szereg działań mających na celu kształtowanie młodego pokolenia, umiejącego się odnaleźć w nowoczesnej, zintegrowanej Europie
